Freday. Surinam mi lobi yu… Annemiek

Donderdag naar Frederinksdorp ging mevrouw Betty ook met ons mee. Ze woont in Suriname en heeft al jaren contact met Bob (onze ‘reisleider’ vanuit Nederland). Ze is inmiddels al lang gepensioneerd (dat mag hier nog met 60 jaar) maar is al die jaar nog verbonden met verschillende projecten. Tijdens het wandelen begreep ze van mij dat ik hier al eens eerder was geweest en hoorde dat ik nog niet in gelegenheid was geweest mijn oude stageschool te bezoeken. Ze stond erop me mee te nemen.

Vrijdag zijn we eerst op bezoek geweest naar een Mulo. Om kwart over zeven haalde Amiel ons op en zijn we naar de Anton Leeuwinschool gebracht. Wederom een bijzonder ritje, het was erg druk onderweg. Na een hartelijk ontvangst werden we rondgeleid en konden we met wat leerlingen in gesprek. Al eerder noemde ik dat leerlingen na de basisschool allemaal naar de Mulo gaan. Allemaal verschillende niveaus. Er wordt niet aan maatwerk gedaan. Gekeken naar hun engels methode: New label: havo/vwo… Ik vraag me af hoe de zwakkere leerlingen zich hiermee redden. De school ligt in een buitengebied en ik om in gesprek met de onderdirecteur. Ze hebben te maken met veel tienerzwangerschappen. De overheid wil dat deze leerlingen gewoon onderwijs blijven volgen maar hier zeggen ze: Het staat gewoon niet goed voor de school. Deze tieners mogen alleen voor proefwerken en repetities komen. Vaak haken ze na een tijdje zelf al af. Triest….

Tegen half tien kwam de 72 jarige Betty het schoolterrein oplopen en pikte samen met ons nog wat aangeboden hapjes mee. De andere docenten zijn in de bus gestapt naar een andere school en ik ging met mevrouw Betty mee.
Het was erg gezellig in de auto, ze kletste aan een stuk door. En toen stond ik daar ineens voor de st. Bernadette school… Mevrouw Betty had al met de st. Bernadette gebeld dus we werden verwacht. Ook hier een uitgebreide rondleiding langs alle lokalen. Wat is het opgeknapt! De lokalen zien er vrolijker uit, er hangen werkjes van de leerlingen en ze zitten allemaal in groepjes. Dat hebben we na al de werkbezoeken eigenlijk nog niet gezien. Een warm bad… Iedereen is enthousiast maar weinig bekende gezichten. Totdat we bij juf Indra komen. Marloes liep in haar klas stage en ik werd flink geknuffeld. Op de terugweg langs de directeur gegaan (inmiddels een andere) om te praten over de learning cirkles. Hij was erg geïnteresseerd maar heeft de middelen niet. Nou ja, hij heeft wel 10 computers, maar die zitten al 7 jaar (!!!!) in een doos… Nooit gebruikt, nooit aangesloten… Hij had er vorig jaar een geprobeerd en die deed het niet. Tja zeven jaar in deze warmte staan is niet heel goed voor een computer. We hebben e-mail uitgewisseld en houden contact (zegt hij….).
Betty bracht me nadat we haar oude school bezocht hadden thuis. Alle anderen waren nog op pad dus er zat niets anders op dan een duik in het zwembad. Daarna klaarmaken voor onze BBQ op white beach. Amiel (de chauffeur) had met Bob al het een en ander gehaald en onderweg haalden we bij zijn huis nog de wereld aan lekkernij. Op white beach wordt de bbq aangeslingerd en al het eten bereid. Vers geslachte ‘Dock’ (eend), grote kippenpoten met burgers staan op het menu. Verrukkulluk!
De sfeer is fantastisch, relaxt en gezellig. Wat hebben we een leuke groep. Tegen 19;30 is het al donker en gaat het vuur aan. Onbeschrijfelijke avond gehad, ik weet niet waar ik moet beginnen en hoe ik alles zou moeten uitleggen. Een herinnering is gemaakt en wat voor een!!