dinsdag Suriname. Jan

gisteren heerlijk gegeten in Zus en Zu een voor mijn gevoel echte Surinaamse eettent. Tegenover de Palmentuin. Na het eten zijn we daar nog blijven zitten en hebben gezellig nog wat gedronken met elkaar.
Om 22:00 uur
waren we terug bij het Hotel en zijn we naar onze eigen kamers gegaan. Ik heb deze nacht heerlijk geslapen en was om half vijf wakker. Ik had het koud. De Airco op 24 graden gezet en weer geslapen tot de wekker ging. Dit was de eerste keer dat ik niet eerder dan de wekker wakker werd.

Lekker ontbeten en om 7:30 met de bus en onze chauffeur, die je hier 'chef' noemt naar de Mytyl school gereden. Daar wacht juf Meriam Kamadi ons op, wat een mooi en hartelijk mens. De vlag wordt gehesen en het volkslied word gezongen.
De Mytyl school is echt een mooie en vrolijk gekleurde school, waar ook posters aan de muren hangen en lokalen voorzien zijn van allerlei materialen. Hier is echt liefde voor kinderen. Ik ben onder de indruk van de passie en de toewijding van deze juf Meriam, die ook de directeur is. Er is een zwembad, een volkstuin een lokaal verzorging waar ook gekookt kan worden, een lokaal beeldende vorming en alles ziet er netjes en verzorgd uit. Tussen twee lokalen in staan grote kasten die als een draaideur open gaan en zo van twee lokalen een maken. Simpel, maar heel praktisch en netjes.
De kinderen zijn aandoenlijk lief en zeer hulpbehoevend. Met geduld en liefde worden ze stap voor stap iets bijgebracht wat past bij hun vermogen en liefst iets meer. De leerlingen zie je elkaar helpen bij zoiets simpels als plantjes water geven. Trots verteld Meriam ook over haar leerlingen die het gelukt is om een betaalde baan te verkrijgen, nadat ze haar school hebben verlaten.
Na een Snack en nadat iedereen een embrace heeft gekregen van Meriam zelf stappen we in de bus naar de Louis Braille School
Ook hier worden we door alle leerlingen ontvangen met een prachtig lied over blinde kinderen die met een stok lopen, waar je voor opzij moet gaan als je ze ziet.
Daarna gaan ze weer naar hun lokaal. Per lokaal zitten 2 tot 4 kinderen. Het is een klein schooltje, wat lang niet zo verzorgt en mooi eruitziet als de Mytyl school. Een aandoenlijk jongen 'Brain' pakt iedereen vast en wil op de foto. Bij het geven van de kadootjes, is Brain er als de kippe bij om iets te pakken waar hij me wegloopt.
De tijd vliegt en we rijden naar Anton Resida school. De school waar de twee meiden van het Noordik deze week les hebben. Wat een contrast met de Mytyl school.
We worden weer uiterst gastvrij onthaald door de directeur meneer Hendrik. Hij heeft een presentatie gemaakt en een filmpje van de meiden bij hem op school. Hij verteld dat deze school nauwelijks over middelen beschikt en dat is ook te zien. Met de weinig middel die er zijn. Proberen ze er iets van te maken. Die fietsstalling is door leerlingen in vrolijke kleuren geverfd.
Ik raak aan de praat met een Natuurkunde docent die geen practicum materiaal heeft en dus echt alleen maar les geeft vanuit het boek. Later spreek ik een Biologiedocent en opnieuw is er geen biologie lokaal of enige vorm van practicum materiaal te vinden.
Na in de docentenkamer rond gekeken te hebben en nadat ik op de directie kamer geweest ben, stap ik stil in het busje. Wat hebben wij het goed, wat zijn dit ongelofelijk gastvrije mensen, hoe kan dit? Vragen en vragen schieten door het hoofd als we weer terug hobbelen door straten vol tegenstellingen.
Vanmiddag naar de Markt en even de stad in.
Ook dit is een belevenis en als we in een soort van Bijenkorf terecht komen kijk ik opnieuw mijn ogen uit. Heel veel personeel en het lijkt of bijna niemand werkt. Drie kassa's met 6 man personeel erachter. Hoe werkt deze economie.
We slenteren terug naar het Hotel. Het is te warm om te lopen en gaan weer heerlijk even afkoelen in het zwembad. Daar kom je op adem.
Vanavond eten bij Sarinah, waar we met het busje naar toe gaan. Ik ben benieuwd en vind het fantastisch dat ik dit allemaal kan en mag meemaken.
Tot Morgen.